Աստծո հոգատարությունը որբերի, որբևայրիների, աղքատների և ընկճվածների համար

Աստծո էությունը 

Նախ եկեք դիտենք Աստծո էությունը: Սաղմոս 103:6–ում ասվում է Աստծո մասին հետևյալը. «Տերն արդարությամբ ու իրավունքով է գործում բոլոր զրկյալների հանդեպ»: Սա է Աստծո բնավորությունը: Նա որբերին Հայր է, այրիներին` պաշտպան: Չեմ կարծում, որ մեզանից շատերը գիտակցում են, թե որքան շատ է Աստված հոգ տանում նրանց համար, ովքեր ճնշված են: Մարդկության մեծամասնությունը այս ժամանակահատվածում ընկճված է: Մարդկային ռասայի փոքրամասնությունն է, որ արդար վաստակ է ստանում և արժանանում հար- գալից վերաբերմունքի: Այսօր մարդկության մեծ մասը ստանում է անարդար և անազնիվ վերաբերմունք: Աստված հոգում է և սիրում է նրանց: Նա ուզում է օգնել իրենց: Նաև Աստված շատ բարկա- նում է բոլոր նրանց վրա, ովքեր ճնշում են որբերին և որբևայրիներին: Հետո Սաղմոս 140:12–ում ասվում է. «Գիտե՛մ, որ Տերը պաշտպանելու է ճնշվածների դատն ու աղքատի իրավունքը»: Աստծո էությունն է հոգալ տառապյալների մասին և ցանկանալ արդարություն աղքատների համար:  Եվ եկե՛ք իրականության աչքերին նայենք. անկեղծ ասած, երկրի վրա այնքան էլ շատ չեն այն վայրերը, որտեղ աղքատները իրոք կարող են հուսալ արդա- րությանը: Անշուշտ, ո՛չ Բրիտանիայում, և ո՛չ էլ ԱՄՆ–ում այդպես չէ: Արդարության հասնելու պայմանները Այժմ եկեք ուսումնասիրենք Աստծո արդարության չափանիշների նկարագիրն այն բոլոր հիմնա- կան ժամանակաշրջաններում, որոնց մասին Աստվածաշնչում խոսվում է` սկսած նահապետա- կան ժամանակաշրջանից (այստեղ ի նկատի ունենք Մովսեսից առաջ ընկած ժամանակահատվածը): Խոսքը գնում է Աբրահամի, Իսահակի և Հակոբի ժա- մանակաշրջանների և նույնիսկ դրանից ավելի վաղ ընկած ժամանակաշրջանների մասին: Նահապետները Աստծո արդարության չափանիշները բացահայտող հիմնական գիրքը Հոբի գիրքն է, որը շատ գերող, խրախուսող և մարտահրավեր նետող գիրք է: Հոբ 29–ում Հոբն ինքն է տալիս մեզ իր արդարության բնութագիրը: Անձամբ ինձ չափազանց հետաքրքիր և գրավիչ է թվում այն, թե ինչպես է Հոբը մարդկանց վերաբերվում: Հոբ 29:11–13–ում գրված է. «Ինձ լսող ականջն օրհնում էր ինձ, իսկ ինձ տեսնող աչքը վկայում էր իմ մասին, քանի որ ես փրկում էի աղաղակող աղքատին, որբին ու անօգնականին: Կորչելու վրա եղողի օրհնանքն ինձ վրա էր գալիս, որբևայրու սիրտն օրհներգությամբ էր լցվում»։ Ո՞ւմ մասին է նա խոսում. դե իհարկե՛ որբերի, այրիների, աղքատների և ճնշվածների: Հետո նա այս ուշագրավ հայտարարությունն է անում նրանց հա- մար, ովքեր հետաքրքրված են վարդապետությամբ: «Արդարություն էի հագնում, ու դա ծածկում էր ինձ. իմ արդարադատությունը թիկնոցի ու խույրի էր նման»: Հոբ 29:14 Մեզանից ոչ ոք իր սեփական արդարությունը չունի: Հոբի ապրած ժամանակաշրջանի ամբողջ ընթացքում նա ասում էր. «Ես արդարություն էի հագած, և այն ծածկում էր ինձ»: Մեզանից յուրա- քանչյուր ոք, ով արդար է համարվում Աստծո առաջ ամեն դարաշրջանում, ծածկված է արդարությամբ, որը մեզ չի պատկանում: Մենք չունենք սեփական արդարություն: Նահապետական ժամանակաշրջա- նում Հոբն ասում է. «Արդարություն էի հագած (ոչ իմ սեփական), և այն ծածկում էր ինձ: Ահա թե ինչպես էր նրա արդարությունն արտահայտված. «Կույրի համար աչք էի ու կաղի համար` ոտք: Աղքատին հայր էի. պաշտպանում էի իրավունքը նրա, ում չէի ճանաչում: Անիրավի ծնոտը կոտրում էի, ու նրա ժանիքներից խլում էի հափշտակվածը»: Հոբ 29:15–17 Ուշադրություն դարձրեք Հոբի արդարության ընդհանուր նկարագրին: Նա ասում է. «Ես ազատում էի աղաղակող տնանկին, նաև որբին և անօգնա- կանին: Կորածի օրհնությունն ինձ վրա էր գալիս և որբևայրու սիրտը ուրախացնում էի»: Հետաքրքիր է, թե արդյոք դուք կարո՞ղ էիք երբևէ այդպես ասել: Երբևէ ինչ–որ բան արե՞լ եք այրիի համար, որ կուրախացներ նրա սիրտը: Որբևայրիները հեռու չեն: Մենք դրան կանդրադառնանք մի փոքր ուշ: Հետո Հոբ 31–ում Հոբը հաստատում է իր արդա- րությունն Աստծո առաջ: Սյսպես վարվելով` նա հրաժարվում է տարբեր մեղքերի մեջ մեղավոր լինելուց և թվարկում է մի շարք մեղքեր, որոնք ինքը չէր կատարել: Ամենաշատն ինձ մոտ տպավորվել է այն թվարկված բաները, որ նա համարում էր մեղսավոր: Ուզում եմ դիտենք Հոբ 31–ից ընդամենը մի հատված: Դուք պետք է հիշեք, որ խոսքը գնում է այն արարքների մասին, որոնք, ինչպես Հոբն ասաց, ինքը չի արել, որովհետև նա դրանք մեղսալից էր համարում: Եթե նա արած լիներ այդ բաները, նա Աստծուց ողորմություն չէր կարող սպասել: «Եթե չեմ տվել աղքատի խնդրածը կամ մաշեցրել եմ որբևայրու աչքերը կամ պատառս մենակ եմ կերել ու դրանից որբն էլ չի կերել...»։ Հոբ 31:16–17 Այրու աչքերն արտասվելու պատճառ հանդիսանալը, կերակուրը մենակ ուտելը, շուրջ բոլորը քաղցած մարդիկ լինելը. այս բոլորը Հոբը համարում է մեղսալից: Հոբն ասաց, որ նա երբեք մեղավոր չի եղել նման բաներում: Իսկ դուք կարո ՞ղ եք նույնն ասել: Հետո նա շարունակում է. «...իմ երիտասարդ օրերից ինձ մոտ, հոր պես մեծացրի նրան, ու մորս արգանդից գթացի այրուն: Եթե տեսել եմ մեկին, որ տառապում է հագուստի պակասությունից, կամ ծածկոց չունեցող մի աղքատի...»: Հոբ 31:18–19

Հոբը պարզապես ասում էր. «Եթե տեսել եմ մեկին, ով հագուստ չուներ և ոչինչ չեմ արել, դա մեղք է»: Այնուհետև նա ասում է. «Եթե նրա երանքը չեն օրհնել ինձ, ու իմ ոչխարների բրդով չի տաքացել...»: Հոբ 31:20 Եթե Հոբը տեսնում էր մի մարդու, ով հագուստի կարիք ուներ, վերցնում էր իր սեփական ոչխարնե- րին, խուզում էր դրանց և նրան տալիս բուրդը: Հիշե’ք, որ եթե Հոբը չաներ այդ ամենը, ապա ինքն իրեն մեղավոր կհամարեր: Նա շարունակում է. «Եթե որբի վրա ձեռք եմ բարձրացրել, երբ դարպասի մեջ տեսա իմ օգնությունը, թող իմ ուսոսկրը կոտրվի, ու բազուկս արմունկիցս պոկվի»: Հոբ 31:21–22 Ինչպիսի՜ հիանալի հայտարարություն: Հասկանո՞ւմ եք, թե ինչ է նա ասում: Նա ասում է. «Եթե չեմ օգտագործել իմ բազուկը` կարիքավորին օրհնելու, որբևայրիներին օգնելու, քաղցածներին կերակրելու համար, ապա այն իրավունք չունի իմ մարմնի մաս լինելու: Այդ դեպքում այն անհրաժեշտ չէ»: Իսկ դուք կարո՞ղ էիք նման բան ասել: Թե՞, միգուցե, Հոբն այն չափանիշներն ուներ, որը տարբերվում է մեր այսօրվա չափանիշներից: Եվ ո՞վ է ճիշտ` Հո՞բը, թե՞ մենք: Այս խոսքերն ինձ մարտահրավեր են նետում: Ես կարդացել եմ դրանք նորից ու նորից և ինքս ինձ ասում էի. «Այս մարդը` Հոբը, ուներ արդարության այնպիսի չափանիշներ, որոնց մասին մեր օրերում նույնիսկ չենք էլ մտածում: Մինչդեռ Հոբը հաստատում է իր արդարությունն Աստծո առաջ»: Մովսեսի օրենքը Եկեք շարունակենք և դիտարկենք Մովսեսի օրենքը: Ղևտացիների 19:9–10–ում խոսվում է այն մասին, թե ինչպես էր պետք վարել գյուղատնտեսությունը. «Եվ երբ ձեր երկրի հունձն անեք, քո արտի եզրը մինչև վերջ չհնձե՛ս և քո հունձից ընկած հասկերը չհավաքե՛ս: Քո այգին ճռաքաղ չանես, այսինքն` քո այգու ամեն մի ողկույզը չքաղես. դրանք աղքատին և օտարականին պետք է թողնես: Ես եմ ՏԵՐԸ` ձեր Աստվածը»: Ղևտացիների 19:9–10