ՆԱԽԱԲԱՆ
Մեծ պատիվ եմ համարում գրել այս ոգեշնչող գրքի նախաբանը, որի հեղինակը` Քրիստոսի մեջ իմ եղբայր Դեյվիդ Յոնգի Չոն է: Ես անձամբ պարտական եմ այս հրաշալի քրիստոնյա հովվին այն հոգևոր ուժերի և իմաստության համար, որոնք Աստված տվել է ինձ նրա միջոցով: Ես և կինս Հարավային Կորեայի Սեուլ մայրաքաղաքում էինք, որտեղ ծառայում էի Յոնգի Չոյի տասնյակ հազարավոր անդամ ունեցող եկեղեցում, երբ մենք հեռախոսազանգ ստացանք: Մեզ տեղեկացրին, որ Այովա նահանգում տեղի ունեցած սոսկալի ավտովթարի պատճառով մեր դուստրն անդառնալի վնասվածք է ստացել: Կինս և ես շտապ մեկնեցինք: Դոկտոր Դեյվիդ Յոնգի Չոն ուղևորվեց մեզ հետ: Ամբողջ ընթացքում նա աղոթքներով աջակցում էր մեզ և նեցուկ էր լինում մեզ համար: Ժամեր անց` տեղ հասնելով, երբ այդ դժգույն գիշերվա ընթացքում նստած էի ցավից տառապող դստերս կողքին, որի ձախ ոտքը հենց նոր էին անդամահատել, և որի կյանքը հազիվ էին խլել մահվան ճիրաններից, ես ակամայից սկսեցի կարդալ այս գրքի դեռևս չհրատարակված ձեռագրի էջերը: Այժմ խանդավառությամբ լցված` ցանկանում եմ երկու խոսքով ներկայացնել այս գիրքը: Ես հայտնաբերեցի այն փոխգործուն չափումն աղոթքի մեջ, որը հասանելի է դառնում, երբ մարդը մտովի պատկերացնում է իր բժշկությունը: Այդ ձեռագիրն ընթերցելիս ես` ճանապարհորդությունից հոգնած հովիվս և տառապյալ հայրս, ընդգծում էի ամեն մի տողը: Կարող եմ միայն հույս ունենալ և աղոթել, որ այս գիրքը կհայտնվի բազմաթիվ քրիստոնյաների, ինչպես նաև` ոչ հավատացյալ մարդկանց ձեռքում, և նրանք կյուրացնեն այս գրքի էջերում զետեղված զարմանալի հոգևոր ճշմարտությունները: Մի՛ փորձեք հասկանալ այս գիրքը. պարզապես վայելե՜ք այն: Այն, ինչ գրված է գրքում, ճշմարիտ է: Այն գործում է: Ես ինքս փորձել եմ այս ամենը: Շնորհակալություն, Դեյվիդ Յոնգի Չո, որ թույլ տվեցիք Սուրբ Հոգուն` տալ այս ուղերձը մեզ և ամբողջ աշխարհին: Աստված սիրում է ձեզ, և ես` նույնպես:
Դոկտոր Ռոբերտ Շուլլեր
ՆԵՐԱԾՈՒԹՅՈՒՆ
Լիարժեք և ազատ կյանք Կորեական պատերազմից հետո երկրում իսկական խառնաշփոթ էր տիրում: Ես այն բազմաթիվ մարդկանցից մեկն էի, ով պայքարում էր գոյատևման համար: Ես աղքատ էի, բայց համառ: Այդ ժամանակ զուգահեռաբար մի քանի աշխատանք ունեի: Մեկ օր՝ ցերեկային ժամերին, երբ դասապատրաստում էի անցկացնում, հանկարծ զգացի, որ կրծքավանդակիցս ինչ-որ հեղուկ էր բարձրանում: Բերանս ամբողջությամբ լցվեց այնպես, որ քիչ էր մնում՝ խեղդվեի: Երբ բացեցի բերանս, արյունը դուրս հորդեց: Ես փորձեցի դադարեցնել արյունահոսությունը, բայց արյունը շարունակ հոսում էր քթիցս ու բերանիցս: Շուտով ստամոքսս ու կրծքավանդակս լցվեցին արյունով: Խիստ թուլացած՝ ես ուշագնաց եղա: Երբ գիտակցության եկա, թվում էր՝ ամեն ինչ պտտվում էր: Մարմինս ամբողջությամբ դողում էր: Այդ օրը ես հազիվ կարողացա տուն գնալ: Ես տասնինը տարեկան էի և մահանում էի: Տո՛ւն գնա, ե րի տա սա՛րդ Ծնողներս այնպե՜ս վախեցան, որ անմիջապես վաճառեցին իրենց իրերի մի մասը, որպեսզի բավականաչափ գումար ունենային՝ ինձ հայտնի հիվանդանոց տանելու համար: Մանրակրկիտ բժշկական հետազոտումից հետո ինձ ախտորոշեցին անբուժելի թոքախտ հիվանդությունը: Լսելով բժիշկների ախտորոշումը՝ ես հասկացա, թե որքա՜ն եմ ուզում ապրել: Իմ երազանքներն ապագայի մասին` այդպես էլ չէին իրականանալու, քանի որ կյանքս ընդհատվելու էր` նախքան կհասցնեի լիարժեք և ինքնուրույն ապրել: Ես հուսահատված դիմեցի այն բժշկին, ով ազդարարեց իմ չարագույժ ախտորոշումը. - Բժի՛շկ,- աղերսեցի ես,- դուք կարո՞ղ եք ինչ-որ բան անել ինձ համար: Նրա պատասխանը հաճախ էր հնչում մտքումս. - Ո՛չ: Թոքախտի այս տեսակը շատ անսովոր է: Հիվանդությունն այնքան արագ է տարածվում, որ հնարավոր չէ որևէ կերպով կանխել այն: Դու դեռ կապրես երեք, ամենաշատը՝ չորս ամիս: Տո՛ւն գնա, երիտասա՛րդ: Կե՛ր` ինչ սիրտդ ցանկանա, և հրաժեշտ տուր ընկերներիդ: Ես հուսալքված հեռացա հիվանդանոցից: Քայլում էի փողոցներով՝ անցնելով հարյուրավոր փախստականների կողքով, և զգում էի, որ նույն վիճակում էի, ինչ` նրանք: Ես բոլորովին միայնակ էի զգում ինձ, և ասես այդ անհույսներից մեկը լինեի: Ես կարծես ապշած էի, երբ տուն վերադարձա: Պատրաստվելով մահվանը՝ երեք ամսվա օրացույց կախեցի պատից: Քանի որ ես բուդդայական էի, ամեն օր խնդրում էի, որ Բուդդան օգներ ինձ: Բայց չկար ոչ մի հույս, և իմ դրությունը շարունակ վատթարանում էր: Զգալով, որ շատ կարճ ժամանակ ունեմ՝ ես դադարեցի հավատալ Բուդդային: Հենց այդ ժամանակ էր, որ սկսեցի աղաղակել անհայտ Աստծուն: Ես չէի էլ կարող պատկերացնել, թե ինչ ազդեցություն էր ունենալու Նրա պատասխանն իմ կյանքում:
Հուզիչ արցունքներ
Մի քանի օր անց ինձ այցելեց բարձր դասարաններում սովորող մի աղջիկ և խոսեց Հիսուս Քրիստոսի մասին: Նա պատմեց ինձ Քրիստոսի կուսական ծննդի, խաչի մահվան, հարության և շնորհքով տրվող փրկության մասին: Նրա պատմածներն անհեթեթություն էին ինձ համար: Ես ո՛չ ընդունեցի այդ տգետ աղջկա խոսքերը, ո՛չ էլ ուշադրություն դարձրի նրան: Երբ նա հեռացավ, ներսումս միայն մի զգացողություն էր՝ թեթևություն: Հաջորդ օրը նա վերադարձավ: Նա այցելում էր ինձ ամեն օր և վրդովեցնում իր` Աստված և մարդ Հիսուսի մասին պատմություններով: Ավելի քան մեկ շաբաթ տևող այցելություններից հետո ես այնպես նյարդայնացա, որ խստորեն կշտամբեցի նրան: Այդ աղջիկը ո՛չ ամոթով հեռացավ, ո՛չ էլ բարկությամբ պատասխանեց ինձ: Նա պարզապես ծնկի եկավ և սկսեց աղոթել ինձ համար: Արցունքների խոշոր կաթիլները գլորվում էին նրա այտերից՝ արտահայտելով այնպիսի գթասրտություն, որը խորթ էր իմ խիստ կանոնավոր և անկյանք բուդդայական փիլիսոփայությանը և ծեսերին: Ես խորապես ազդվեցի՝ տեսնելով նրա արցունքները: Այդ աղջիկն իսկապես տարբերվում էր մյուսներից: Նա պարզապես չէր պատմում սերտած կրոնական պատմություններ. նա ապրում էր՝ համաձայն իր հավատքի: Նրա սիրո և արցունքների միջոցով ես զգացի Աստծո ներկայությունը: - Լաց մի՛ եղիր, խնդրո՛ւմ եմ,- թախանձանքով ասացի ես:- Ների՛ր ինձ: Հիմա ես տեսնում եմ, որ քո ներսում քրիստոնեական սեր կա: Միևնույն է՝ ես մահանում եմ, այնպես որ, ես քրիստոնյա կդառնամ հանուն քեզ: Աղջիկն անմիջապես արձագանքեց: Նրա դեմքը պայծառացավ, և նա փառք տվեց Աստծուն: Սեղմելով ձեռքս՝ նա տվեց ինձ իր Աստվածաշունչը:
- Ուսումնասիրե՛ք Աստվածաշունչը,- ասաց նա:- Եթե սրտանց կարդաք այն, դուք կգտնեք կյանքի խոսքերը: Իմ կյանքում առաջին անգամ ձեռքումս Աստվածաշունչ էր: Դժվարությամբ շնչելով՝ ես բացեցի Ծննդոց գիրքը: Աղջիկը թերթեց գիրքը մինչև Մատթեոսի Ավետարանը և ժպտալով ասաց. - Դուք բավականին հիվանդ եք, և չեմ կարծում, որ կհասնեք մինչև Հայտնություն գիրքը, եթե սկսեք Ծննդոցից: Իսկ եթե սկսեք Մատթեոսի Ավետարանից, դեռ բավականին ժամանակ կունենաք: Ես սպասում էի, որ կգտնեի խորը բարոյական, փիլիսոփայական ու կրոնական ուսուցումներ: Այնպես որ, ես ուղղակի ցնցվեցի, երբ կարդացի. «Աբրահամը ծնեց Իսահակին, Իսահակը ծնեց Հակոբին, Հակոբը ծնեց Հուդային և նրա եղբայրներին»: Կարծես թե ինձ հիմարի տեղ էին դրել: Ես փակեցի Աստվածաշունչը՝ ասելով. - Ես չեմ կարդա այս Աստվածաշունչը: Այստեղ միայն գրված է, որ մի տղամարդը ծնում է մյուսին: Ավելի լավ է՝ հեռախոսային տեղեկատու կարդամ: - Հիմա այդ անունները ոչինչ չեն ասում ձեզ,- պատասխանեց նա: Բայց երբ կարդաք Աստվածաշունչը, դրանք հատուկ նշանակություն կունենան ձեզ համար: Նրա պատասխանը խրախուսեց ինձ, և ես շարունակեցի կարդալ Աստվածաշունչը: Կեն դա նի Տերը Կարդալով Աստվածաշունչը՝ ես չգտա որևէ համակարգված փիլիսոփայություն, ո՛չ էլ բժշկական տեսություններ կամ կրոնական ծեսերի նկարագրություններ: Բայց կար մեկ թեմա, որն անկարելի էր չնկատել. Աստվածաշունչն անդադար խոսում էր Հիսուս Քրիստոսի՝ Աստծո Որդու մասին: Վերահաս մահվան սպառնալիքը դրդեց ինձ գիտակցել, որ ինձ անհրաժեշտ էր այնպիսի բան, ինչն ավելին էր, քան կրոնը, փիլիսոփայությունը և նույնիսկ կարեկցանքը մարդկային դժբախտությունների հանդեպ: Ինձ պետք էր այնպիսի անձնավորություն, ով կարող էր կիսել իմ դժվարություններն ու տառապանքները և հաղթանակ տալ ինձ: Կարդալով Աստվածաշունչը՝ ես հասկացա, որ այդ անձնավորությունը՝ Տեր Հիսուս Քրիստոսն է: Հիսուս Քրիստոս Մարդը չէր առաջարկում հերթական կրոն, բարոյագիտական օրենքների համակարգ կամ ծիսակատարություններ. Հիսուսը փրկություն էր առաջարկում ամբողջ մարդկությանը՝ խորը գործնական կերպով: Քրիստոսն ատում էր մեղքը, բայց սիրում էր մեղավորներին և ընդունում էր նրանց, ովքեր գալիս էին Իր մոտ: Խորապես գիտակցելով իմ մեղքերը՝ ես հասկացա, որ Նրա ներման կարիքն ունեի: Քրիստոսը բժշկում էր հիվանդներին: Հիվանդություններ և տկարություններ ունեցող մարդիկ գալիս էին Նրա մոտ, և Նա բժշկում էր Իրեն հպվող մարդկանց: Կարդալով սա՝ լցվեցի հավատքով ևհույսով, որ միգուցե Նա ինձ էլ կբժշկի: Քրիստոսը խաղաղություն էր տալիս տագնապած մարդկանց: Նա հորդորում էր. « Հավատացե՛ք Աստծուն: Մի՛ տագնապեք: Դուք չպե՛տք է վախենաք»: Քրիստոսն ատում էր վախը և ցույց էր տալիս մարդկանց, որ նրանք ծնվել են՝ հավատքով ապրելու համար: Քրիստոսը վստահություն, հավատք և խաղաղություն էր տալիս նրանց, ովքեր ընդունում էին Նրա օգնությունը: Այս հրաշալի ուղերձը սրտի թրթիռ առաջացրեց ինձանում: Քրիստոսը հարություն էր տալիս մեռելներին: Ես այդպես էլ չգտա որևէ տեղ Աստվածաշնչում, որտեղ Քրիստոսը թաղման արարողություն էր անցկացնում: Նա կյանքի էր կոչում մահացածներին՝ թաղման արարողությունը վերածելով փառահեղ հարության: Ինձ ամենից շատ տպավորեց Քրիստոսի ողորմությունը դիվահարված մարդու հանդեպ: Կորեական պատերազմի ժամանակբազմաթիվ մարդիկ զրկվեցին ընտանիքից և աշխատանքից: Նյարդային խանգարումների պատճառով, նրանցից շատերը լիովին դիվահարվել էին: Չունենալով որևէ կացարան՝ նրանք աննպատակ թափառում էին փողոցներով: Քրիստոսը պատասխան ուներ նույնիսկայդպիսի իրավիճակներում: Նա հանում էր դևերին և վերականգնում դիվահարված մարդկանց՝ վերադարձնելով նրանց սովորական առօրյային: Քրիստոսի սերը զորավոր էր. այն հպվում էր Իր մոտ եկող յուրաքանչյուրի կյանքին և կարիքներին: Համոզվելով, որ Հիսուս Քրիստոսը կենդանի է, և տպավորված լինելով Նրա կյանք պարգևողծառայությամբ՝ ես ծնկի եկա: Խնդրեցի Քրիստոսին գալ իմ սրտի մեջ, փրկել, բժշկել և ազատել ինձ մահից: Փրկված լինելու ուրախությունը և այն խաղաղությունը, որը գալիս է Քրիստոսի ներման արդյունքում, ակնթարթորեն ծածկեցին ինձ ալիքի պես: Ես գիտեի, որ փրկված եմ: Սուրբ Հոգով լցված՝ ոտքի ելա և գոչեցի. « Փա՜ռք Տիրոջը»: Այդ ժամանակից ի վեր ես կարդում եմ Աստվածաշունչն այնպես, ինչպես սովամահ լինող մարդը հաց է ուտում: Աստվածաշունչը հանդիսացավ այն հավատքի հիմքը, որն այդ ժամանակ անհրաժեշտ էր ինձ: Չնայած բժիշկների կանխատեսմանը և իմ վախերին՝ կարճ ժամանակ անց ես գիտեի, որ ապրելու եմ: Երեք ամսից մահանալու փոխարեն, վեց ամիս անց ես ոտքի ելա իմ մահվան մահճից: Այդ ժամանակվանից սկսած՝ ես քարոզել եմ Հիսուս Քրիստոսի կենդանի Ավետարանը: Այն աղջիկը, ում անունը այդպես էլ չիմացա, պատմեց ինձ իմ՝ երբևէ իմացած ամենաթանկ անվան մասին: Տարիների ընթացքում Աստված օգնել է ինձ հասկանալ հավատքի մի քանի կարևոր սկզբունք: Այս գրքի գլուխներում ես կկիսվեմ այդ սկզբունքներով, որպեսզի դուք մուտք գործեք ավելի խորը չափման և ավելի լիարժեք կյանքի մեջ: Քրիստոսը չի փոխվում. Նա նույնն է երեկ, այսօր և հավիտյան: Քրիստոսը ցանկանում է կրել ձեր բեռները: Հիսուսը կարող է ներել և բժշկել ձեզ: Նա կարող է վռնդել սատանային ձեր կյանքից և տալ ձեզ վստահություն, հավատք և խաղաղություն: Քրիստոսը ցանկանում է տալ ձեզ հավիտենական կյանքը և մշտապես ներկա լինել ձեր առօրյայում: Գողը՝ թշնամին, գալիս է սպանելու և կործանելու համար, իսկ Հիսուս Քրիստոսը գալիս է, որ տա ձեզ կյանք՝ լիարժեք և ազատ կյանք: Հիսուսը ձեզ հետ է հենց հիմա՝ Սուրբ Հոգու ներկայության միջոցով: Քրիստոսը ցանկանում է բժշկել ձեզ և ազատել մահից: Նա ձեր կենդանի Տերն է: Հավատացե՛ք Հիսուս Քրիստոսին և սպասեք հրաշքի այսօ՛ր:
ԳԼՈՒԽ 1
ՀԱՍՈՒՆԱՑՄԱՆ ԸՆԹԱՑՔ. ՀԱՎԱՏՔԻ ՕՐԵՆՔԸ
Աստված երբեք չի կատարի ոչ մի զորավոր գործ՝ առանց գործածելու ձեր անձնական հավատքը: Այն, որ դուք հավատք ունեք, անառարկելի ճշմարտություն է, որովհետև Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված ամեն մեկին հավատքի չափ է բաժանել: Դուք հավատք ունեք, անկախ այն բանից՝ զգո՞ւմ եք դա, թե՞ ոչ: Դուք կարող եք փորձել զգալ ձեր հավատքը, բայց միևնույն է՝ հավատքը միշտ ձեզ հետ է, երբ ունեք դրա կարիքը: Հավատքը տրվել է ձեզ, որ գործածեք՝ ինչպես ձեր ձեռքերը. երբ ձեր ձեռքերը պետք են ձեզ, դուք պարզապես շարժում և գործածում եք դրանք: Պարտադիր չէ, որ ես միշտ զգամ, որ ձեռքերս կախված են ուսերիցս, որպեսզի իմանամ, որ ձեռքեր ունեմ: Այնուամենայնիվ, կան որոշ ձևեր, որոնցով ձեր հավատքը գործում է և կապ է ստեղծում ձեր և ձեր Երկնային Հոր միջև, Ով բնակվում է ձեզանում: Աստվածաշունչն ասում է, որ հավատքը հուսացած բաների հաստատությունն է: Հավատքի հաստատությունը նախ պետք է զարգացմանկամ հասունացմանընթացք անցնի, մինչև որ հնարավոր կլինի լիարժեք և արդյունավետ գործածել այն: Դուք կարող եք հարցնել. «Ի՞նչ է ինձ անհրաժեշտ, որ կարողանամ գործածել իմ հավատքը»: Այս հասունացման ընթացքն ունի չորս հիմնական փուլ: Պարզորոշ կերպով տեսեք ձեր նպա տա կը Առաջինը՝ որպեսզի գործածեք ձեր հավատքը, դուք պետք է կարողանաք պարզորոշ կերպով տեսնել ձեր նպատակը: Հավատքը հուսացած բաների՝ հստակ և որոշակի բաների հաստատությունն է: Եթե դուք պարզապես անորոշ պատկերացում ունենաք ձեր նպատակի մասին, ձեզ չի հաջողվի կապ ստեղծել Նրա հետ, Ով կարող է պատասխանել ձեր աղոթքին: Դուք պետք է հավատքի պարզ ու որոշակի նպատակ ունենաք: Ես սովորեցի այս դասը մի շատ յուրահատուկ իրավիճակում: Արդեն մի քանի ամիս էր՝ ես ծառայության մեջ էի, և այն աստիճան աղքատ էի, որ բառացիորեն ոչինչ չունեի: Ես ամուսնացած չէի և ապրում էի մի փոքրիկ սենյակում: Ես չունեի ո՛չ սեղան, ո՛չ աթոռ, ո՛չ էլ մահճակալ: Ես ճաշում էի, քնում էի և կարդում Աստծո Խոսքը հատակին, բայց ամեն օր ոտքով կիլոմետրեր էի անցնում՝ ավետարանչական ծառայություն կատարելով: Մեկ օր՝ երբ Աստվածաշունչ էիկարդում, Աստծո խոստումները մեծ տպավորություն գործեցին ինձ վրա: Աստվածաշնչում գրված էր, որ եթե ես պարզապես հավատայի Հիսուսին և աղոթեի Նրա անունով, ես կարող էի ստանալ ամեն ինչ: Աստվածաշունչը նույնպես սովորեցնում էր ինձ, որ ես Աստծո որդին եմ՝ թագավորների Թագավորի և տերերի Տիրոջ զավակը: Այնպես որ, ես հարցրի. « Հա՛յր, ինչո՞ւ թագավորների Թագավորի և տերերի Տիրոջ զավակը պետք է ապրի առանց սեղանի, աթոռի և մահճակալի ու ամեն օր ոտքով կիլոմետրեր անցնի: Ես գոնե պետք է ունենամ հասարակ սեղան և աթոռ՝ նստելու համար, և հասարակ հեծանիվ՝ տնային այցելություններ կատարելու համար»: Ես զգացի, որ համաձայն Սուրբ գրքի՝ կարող էի խնդրել Տիրոջից այդ բաները: Ես ծնկի եկա և աղոթեցի. « Հա՛յր, հիմա ես աղոթում եմ Քեզ այս բաների համար: Խնդրո՛ւմ եմ, ուղարկի՛ր ինձ սեղան, աթոռ և հեծանիվ»: Ես հավատացի և փառք տվեցի Աստծուն: Դրանից հետո ես սպասում էի իմ խնդրածներին: Անցավ մեկ ամիս, իսկ պատասխանը դեռ չկար: Հետո՝ երկու ամիս, երեք, չորս, հինգ, վեց… Ես դեռ սպասում էի, բայց ոչինչ տեղի չէր ունենում: Մի անձրևային օր ես խիստ ընկճված էի: Ամբողջ օրը ուտելու ոչինչ չէի ունեցել, և արդեն երեկոյան ուժգին քաղց էի զգում: Ես սկսեցի տրտնջալ՝ հոգնած ու քաղցած. « Տե՛ր, մի քանի ամիս առաջ ես սեղան, աթոռ և հեծանիվ խնդրեցի Քեզնից, բայց Դու ոչինչ չտվեցիր ինձ: Դու տեսնում ես, թե ինչպես եմ քարոզում այս ետնախորշերում: Ինչպե՞ս ես կարող եմ խնդրել մարդկանց՝ գործածել իրենց հավատքը, եթե ինքս չեմ կարողանում անել դա: Ինչպե՞ս ես կարող եմ խնդրել նրանց՝ հավատալ Տիրոջը և ճշմարտապես ապրել Խոսքով, ոչ թե հացով: Իմ Հա՛յր, ես խիստ հուսահատված եմ: Բայց թեևիմ ներսում անվստահություն կա, ես հաստատ գիտեմ, որ չեմ կարող ժխտել Աստծո Խոսքը: Քո Խոսքը չի կարող չկատարվել, և ես համոզված եմ, որ Դու պատասխանելու ես ինձ, բայց արդեն չգիտեմ, թե ե՛րբ կամ ինչպե՛ս Դու կանես դա: Եթե պատասխանես իմ աղոթքին մահիցս հետո, ի՞նչ օգուտ ինձ: Եթե Դու պատասխանելու ես իմ աղոթքին, խնդրո՜ւմ եմ, արագ ուղարկիր պատասխանը: Խնդրո՜ւմ եմ»:
Հայերեն 
English