Հայերեն 
EnglishԱստված Հզոր Պատերազմող է
- Գին: 1.99 USD
- Հեղինակ: Փրկության ավետարանը բացահայտող ուղերձներ
- Կոդ: U07
- Formats available: pdf
Նախաբան
Հոգևոր պատերազմի մասին ուսմունքը Քրիստոսի մարմնի՝ եկեղեցու կողմից երկար ժամանակ արհամարհվել է: Հոգևոր պայքարի անհրաժեշտության մասին գիտություն չունենալը շատ հավատացյալների մեծ վնաս է հասցրել: Հավատացյալի կյանքում պարտությունները գերակշռող դիրք են գրավում, որովհետև նա չունի ճշմարիտ գիտություն:
Բայց փառք մեր Տիրոջը. այն հաղթանակը, որը խաչի վրա տարավ Հիսուսը, այսօր յուրաքանչյուր հավատացյալի հաղթելու հնարավորություն է տալիս, ինչպես ասված է Հռոմեացիների թղթի 8.37–ում. «Այս ամենի մեջ առավել ևս հաղթում ենք Նրա միջոցով, որ մեզ սիրեց»:
Որպես հավատացյալ՝ մենք հաղթողի դիրքում ենք, և մեզանից պահանջվում է ապրել այդ դիրքին համապատասխան: Մենք պետք է մեծ հաղթանակներ ունենանք: Այդ պատճառով էլ Աստվածաշունչը խոսում է երկու հաղթանակների մասին. մեկն արդեն ձեռք է բերվել (Կող. 2.15), իսկ մյուսն անհրաժեշտ է ձեռք է բերել (Եփես. 6.12): Եթե հավատացյալները մերժում են հոգևոր պայքարը, նշանակում է՝ նրանք, ընդհանրապես, հոգևոր զենքերից օգտվել չգիտեն:
Այս գիրքը գրված է նրանց համար, ովքեր հոգնել են պարտություններից և ցանկանում են ապրել հաղթական կյանքով: Եթե հաղթանակ ես ուզում, պատրաստ եղիր ամեն գնով դիմակայելու սատանային այնքան ժամանակ, մինչև տեղի կունենա բեկում, և նա կնահանջի:
Եկեղեցու պատմության ընթացքում բոլոր հավատացյալները գիտեին, որ հոգևոր աշխարհում պատերազմ է տեղի ունենում: Դասական քրիստոնեության մեջ մենք հանդիպում ենք «մարտնչող եկեղեցի» և «հաղթանակներով արշավող եկեղեցի» հասկացություններին:
Ավետարանը ոչ այլ ինչ է, քան հոգևոր զենք: Նրա ծագումը, խնդիրները, նպատակն ու միջոցները հոգևոր են: Այդ պայքարը մղվում է ոչ թե ֆիզիկական զենքերով, այլ հոգևոր (Բ Կորնթ. 10.3-5): Մյուս կրոնները իրենց ազդեցությունը տարբեր միջոցներով են տարածում: Իսլամը, օրինակ, «սրբազան պատերազմ» (Ջիհադ) է մղում անհավատների (ոչ մուսուլմանների) դեմ՝ սպառնալիքներով, բռնությամբ և ատելությամբ պարտադրելով իսլամը: Ավետարանի գործն այլ է: Երբ Հիսուսը
եկավ երկիր՝ «քանդելու սատանայի գործերը» (Ա Հովհ. 3.8), չեկավ որպես բանակի հրամանատար, ոչ էլ զենք ուներ ձեռքին: Մոլորված մարդու հանդեպ Աստծո զենքը սերն է:
Աստծո զենքը օծությունն է, հայտնությունը և Սուրբ Հոգու զորությունը: Աստծո զենքը Հիսուսի մահն է խաչի վրա: Նրա դժոխք իջնելը, երրորդ օրը մեռելներից հարություն առնելը, երկինք համբարձվելը և Նրա բարեխոսական աղոթքը զենք են այսօրվա յուրաքանչյուր հավատացյալի համար:
Աստծո զենքը իշխանությունն է, որը Նա տվեց Հիսուսին՝ երկնքում և երկրի վրա (Մատթ. 28.18):
Աստծո զենքը Սուրբ Հոգու մուտքն է երկիր, որի շնորհիվ այսօր յուրաքանչյուր հավատացյալի հասանելի է Աստծո գերբնական ներկայությունը, Նրա գիտությունը և ուժը:
Աստծո զենքը Հիսուսի մոտալուտ գալուստն է և «նոր երկնքի ու նոր երկրի» հաստատումը, երբ Քրիստոսը կլինի «ամենը՝ ամեն ինչում»:
Այսօր մենք հաղթողներ ենք Հիսուսի՝ խաչի վրա տարած հաղթանակի շնորհիվ: Բայց դա ավելի զորավոր կլինի, երբ կհաստատվի հավերժությունը, երբ բոլոր իշխանություններն ու թագավորությունները կենթարկվեն Աստծուն, և ողջ երկիրը կլցվի Նրա փառքով: Եվ մինչ դա կիրականանա, «մինչև Նրա գալուստը» մեր առջևում են նվաճումները:
1
ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԱՍՏԾՈ ԲԱՆԱԿՆ Է
Աստվածաշնչում եկեղեցու շատ նախատիպեր կան: Երբեմն նրա մասին խոսվում է որպես տաճարի: Տաճարն ունի երկու նշանակություն. մեկը Աստծուն երկրպագելու և Նրան փառաբանելու վայր է, մյուսը՝ բարեխոսության, միջնորդության աղոթքի վայր: Առևտրականներին տաճարից վռնդելիս Հիսուսն ասաց. «Գրված է՝ Իմ տունն աղոթքի տուն պիտի կոչվի, իսկ դուք ավազակների որջ եք սարքել այն» (Մատթ. 21.13):
Աստծո եկեղեցին այսօր համարվում է աղոթքի և երկրպագության վայր, ճիշտ այնպես, ինչպես տաճարը` հին ժամանակներում: Աստծո եկեղեցին համեմատվում է նաև որթատունկի հետ: Հիսուսը որթատունկն է, մենք՝ ճյուղերը: Այն կյանքը, որը կա որթատունկի մեջ, փոխանցվում է ճյուղերին, և նրանք պտուղ են տալիս: Հիսուսն ասաց. «Նա, ով Ինձ վրա է հաստատված, և Ես՝ նրա վրա, շատ պտուղ է բերում, որովհետև առանց Ինձ չեք կարող ոչինչ անել» (Հովհ. 15.5):
Եկեղեցու մյուս նկարագիրը Քրիստոսի մարմինն է, որում հոսում է կյանքը՝ տարածվելով բոլոր անդամների մեջ: Այնտեղ բոլորը կապված են իրար և շփվում են միմյանց հետ: Բայց մարմնի բոլոր անդամներին ղեկավարում է Գլուխը, որը Հիսուս Քրիստոսն է (Եփես. 1.22,23,4.15,16):
Եկեղեցու մեկ այլ նկարագիրը Աստծո ընտանիքն է: Աստված մեր Հայրն է, իսկ մենք՝ Նրա երեխաները: Այս նկարագիրն ընդգծում է Աստծո հայրական վերաբերմունքը հավատացյալների նկատմամբ, որոնց Նա արդարացրել է, և որոնք համարձակորեն կարող են դիմել Նրան:
Դու ուղղակի կարող ես հանգստանալ Աստծո ներկայության մեջ՝ իմանալով, որ Նա սիրում է քեզ և հոգ է տանում քեզ համար:
Աստծո բանակը
Մեզ տրված է նաև եկեղեցու մեկ ուրիշ նկարագիր. եկեղեցին՝ որպես Աստծո բանակ: Հենց այդ տեսանկյունից էլ մենք կդիտարկենք եկեղեցին ու նրա խնդիրները: Սուրբ Հոգին ցույց է տալիս եկեղեցու ունեցած դերը տարբեր ժամանակաշրջաններում: Այդ պատճառով էլ չի կարելի աչքաթող անել այդ նկարագրերից և ոչ մեկը՝ եկեղեցու պատկերն ամբողջությամբ ընկալելու, խնդիրները հասկանալու, ինչպես նաև Աստծո կամքն իմանալու համար: Միայն մեկ նկարագիրը բավարար չէ, դրա համար էլ Սուրբ Հոգին տարբեր ժամանակներում մեր ուշադրությունն ուղղում է տարբեր նպատակների համար տարբեր նկարագրերի և խնդիրների վրա:
Մենք խոսելու ենք նաև մեր դերի մասին՝ որպես Աստծո բանակի զինվորների, և դա չի նշանակում, որ եկեղեցու մնացած պարտականություններին քիչ կարևորություն ենք տալու: Պարզապես ոչ միշտ է, որ Սուրբ Հոգին ամեն ինչ միաժամանակ է բացում, այլ երբեմն առանձն ացնում է որևէ մեկը: Վերջին տարիներին Նա մեր ուշադրությունը կենտրոնացնում է այն նկարագրի վրա, որ եկեղեցին Աստծո բանակն է:
Բանակը ստեղծված է պաշտպանելու և պատերազմելու համար: Դա նրա խնդիրն է: Երբ մենք խոսում ենք պատերազմելու մասին, սատանան սկսում է զայրանալ: Դա նրան դուր չի գալիս. նա հակառակվում է և առարկում. «Այո, բայց չէ՞ որ Հիսուսն է երկրի Իշխանը: Պատերազմի մասին այդքան շատ մի՛ խոսեք: Մի՛ գործածեք բռնության մասին դարձվածքներ: Դա զզվելի է»: Նման փաստարկներին պետք է դեմ կանգնենք, որովհետև Աստվածաշունչը հաճախ է զինվորական, պատերազմական դարձվածքներ օգտագործում:
