Հանգած Հրաբուխ

ԳԼՈՒԽ 1 

Հանգած հրաբուխներ 

«Հանգած հրաբուխները» տարված են փուչ երազանքներով 

Սիրելի՛ քրիստոնյա, եթե դու կորցրել ես Աստծո հետ շփումը, Նրա ներկայությունն ու հայտնության խոսքը, կցանկանայի օգնել քեզ, որպեսզի այդ ամենը վերագտնես: Նախ` կուզեի պարզաբանել, թե ինչ նկատի ունեմ` «հանգած հրաբուխ» ասելով: Երբ մենք ունենում ենք Սուրբ Հոգու լեցունություն, Աստված օգտագործում է մեզ, և մենք հաջողություններ ենք ունենում, դառնում արգասաբեր և շատ պտուղ բերում` քայլելով զորության և հրաշքների մեջ: Մենք ունենում ենք հայտնության խոսքի առատություն և դառնում անոթներ, որոնց միջոցով դրսևորվում է Տիրոջ անսահման փառքը և զորությունը: Իսկ երբ այդ ամենը գնալով սկսում է սառչել և  մարել, ես այդ վիճակը նմանեցնում եմ հանգած հրաբխի: Շատ «հանգած հրաբուխ ներ», երազանքներով տարված, սպասում են, որ հանկարծ աստվածային զորությունն ու օծությունը կգա իրենց վրա և կդառնան արթնության «սուպեր» առաքյալներ, բայց երազելուց բացի ուրիշ ոչինչ չեն անում: Աստծո Խոսքն ասում է. «...ողջ շունը լավ է մեռած առյուծից» (Ժող. 9.4): Շատերս ունենալով Աստծո հետ հանդիպման փորձառությունը, վայելելով Նրա հրաշալի քաղցրությունն ու սիրո բերկրանքը` ունենում ենք նաև ինչ-որ նպատակներ, ցանկություններ և երազանքներ: Եվ հաճախ մեզ թվում է, թե այդ երազանքները ծնվել են Աստծո հետ հանդիպման արդյունքում: Սակայն պետք է զանազանենք` Աստծո քաղցրությունը, որը զգում ենք տվյալ պահին, մեր երազանքներն ու տեսիլքները քաջալերելու համա՞ր է, թե՞ ուղղակի մեր հանդեպ Նրա սիրո դրսևորումն ու արտահայտումն է: Շատ քրիստոնյաներ հրաբուխների նման հանգչում են` չցանկանալով թողնել հինը: Նրանք իրենց ստահոդ փորձառու թյան վրա հենվելով` շարունակ պնդում են իրենց իսկ երազանքները, որոնք շատ անգամ ուղղակի իրենց երևակայության արդյունքն են: Նրանք ցանկանում են իրենց ըմբռնած և պատկերացրած ճանապարհներով հասնել և իրագործել դրանք` իրենց իսկ փառքի համար: Նադաբն ու Աբիուդը օտար կրակ մատուցեցին Տիրոջը, և Տիրոջ կրակը սպառեց նրանց (տե՛ս Ղևտ. 10.1): Նրանք զոհաբերության կրակը պետք է վերցնեին սրբարանում վառվող կրակից, որը միշտ բոցավառվում էր, սակայն դրսից օտար կրակ բերեցին: Մեր հոգևոր կյանքում և ծառայության մեջ Տիրոջը պաշտելու և ծառայելու համար չպետք է լինեն այլ շարժառիթներ. այդ ցանկությունը, ոգեշնչվածությունն ու եռանդը պետք է սկիզբ առնեն սրբարանից՝ Տիրոջ հետ հանդիպումից: Հիսուսը Պետրոսին ասաց. «Սիրո՞ւմ ես Ինձ... արածեցրո՛ւ Իմ գառնե րը» (Հովհ. 21.17): Պողոսը Դամասկոս գնալու ճանապարհին հանդիպելով Հիսուսին` այնպիսի վերապրում ունեցավ, որ մի անգամից ասաց. «Տե՛ր, ի՞նչ ես կամենում, որ անեմ» (Գործք. 9.7): Այո՛, հենց այդպես էլ պետք է լինի, Հիսուսի հետ ունեցած հանդիպման վերապրումով մենք պետք է ծառայենք և երկրպագենք Նրան: Աստվածաշնչում նման դեպքեր շատ կան. Մովսեսը վառվող մորենու մոտ հանդիպեց Տիրոջը, որից հետո միայն Իսրայելի ժողովրդին առաջնորդեց և դուրս բերեց Եգիպտոսից, Հեսուն Տիրոջ հրեշտակի հետ հանդիպելուց հետո գրավեց Երիքովը, իսկ Գեդեոնը` հաղթեց մադիամացիների ողջ բանակին: Մարդիկ իրենց կյանքում խորապես զգալով Աստծո ներկայությունն ու ազդեցությունը` ընդունակ են դառնում ուժեղ ազդեցություն թողնելու իրենց շրջապատի վրա: Թույլ մի՛ տուր, որ անցյալի անհաջողությունները խոսեն քո գալիք կյանքի մասին: «Կարելի՞ է, որ Նազարեթից մի լավ բան լինի…»: Հովհաննեսի 1.46

Ոչ ոք չէր կարող հավատալ կամ սպասել, որ Նազարեթից մի բարի բան դուրս կգա: Բայց Հիսուսը` Աստծո Որդին, աշխարհի Լույսն ու Փրկիչը, եկավ Նազարեթից: Միգուցե քո հանդեպ մարդկանց կարծիքները, սպասումները և վերաբերմունքը հենց այսպիսին են: Գուցե դու ինքդ էլ հիասթափված ես քեզանից և մտածում ես, որ այլևս ոչինչ չի ստացվի քեզ մոտ, բայց Աստված քո մասին այդ կարծիքին չէ: Ես ուզում եմ հստակ ասել քեզ, որ Աստված ամենակարող է: Նա կարող է փոխել քո կյանքը և քեզ դարձնել հաջողակ ու պատվական անոթ Իր համար: Գրված է. «Աստծո առաջին ոչ մի բան անկարելի չէ»: Ղուկասի 1.37 «Հզորը մեծամեծ բաներ արեց ինձ, և սուրբ է Նրա անունը»: Ղուկասի 1.49 «Մեր Աստծո գթած ողորմության համար, որով ծագող արեգակը վերևից այցելեց մեզ, որ լույս տա խավարում և մահի ստվերներում նստողներին, որ մեր ոտքերը դեպի խաղաղության ճանապարհն ուղղի»: Ղուկասի 1.78,79