Տիտանիկ

Այսօր ավելի, քան երբևէ պարզ է դառնում, որ մարդկությունը փրկության կարիք ունի։ Մարդիկ, ով էլ լինեն, ինչ-որ բանից փրկվելու կարիք ունեն։ Ինչ-որ մեկին պետք է փրկություն հիվանդությունից, մյուսներին՝ կռիվներից, վեճերից, բամբասանքներից, բանտից, ուրիշներին՝ վատ շրջապատից և դժոխքից։ Մարդիկ պետք է փրկություն ստանան, և այսօր այդ փրկությունը հասել է մեզ...

ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԻՔԸ

Մարդկությունը փրկության կարիք ունի: Այդ

փրկության անունն է Հիսուս Քրիստոս:

Իմ բարեկա՛մ, ես հավատում եմ, որ այդ

անունը կդառնա ամենաթանկը քո կյանքում:

Հիսուս Քրիստոս նշանակում է Օծյալ Փրկիչ.

Քրիստոս՝ Օծյալ, Հիսուս՝ Փրկիչ: «Եվ այս ամենը

եղավ, որ կատարվի մարգարեի ձեռով Տերից

ասվածը, որ ասում է. «Ահա կույսը կհղիանա եւ

որդի կծնի, եւ նրա անունն Էմանուել կկանչեն, որ

թարգմանվում է՝ Աստված մեզ հետ»: Եվ

Հովսեփը, քնից զարթնելով, այնպես արեց, ինչպես

Տիրոջ հրեշտակը հրամայեց իրեն, եւ առավ իր

կնոջն իր մոտ: Եվ չգիտեր նրան, մինչեւ նա իր

անդրանիկ որդին ծնեց եւ նրա անունը կոչեց

Հիսուս» (Մատթ. 1.22-25):

Այսպես եղավ Հիսուսի ծնունդը: Նա

մեծացավ: Եվ գիտե՞ք այստեղ որն է կարեւորը:

Այն, որ Նա չմնաց բարուրում: Այսօր երկու տեղ կա,

որտեղ Հիսուսը գոյություն չունի: Չգիտեմ՝ ինչու է

մարդկությունը այսօր այդ երկու վայրում փնտրում

Հիսուսին՝ կամ բարուրի մեջ, կամ խաչի վրա:

Մարդկության մի մասը Հիսուսին փնտրում է

բարուրի մեջ՝ գոմում, մյուս մասը՝ խաչի վրա

խաչված եւ մահացած, բայց Նա ո՛չ գոմում է, ո՛չ էլ

խաչի վրա: Հիսուսը չմնաց մանուկ, բարուրի մեջ,

Նա մեծացավ, Նա խաչվեց մարդկության համար,

հարություն առավ եւ հափշտակվեց երկինք:

Սիրելինե՛րս, այս տարի մեզ համար Հիսուսի տարի

է: Եվ եթե դու պաշտում ես Հորը, Որդուն` Հիսուս

Փրկչին, եւ Սուրբ Հոգուն, դու իրական

հավատացյալ ես, ճշմարիտ Աստծո ճշմարիտ

զավակ:

Մարդիկ, գտնվելով հեռուստատեսային

հաղորդումների ազդեցության տակ, այսօր չեն

հասկանում՝ որն է աղանդը, եւ որը՝ ճշմարիտ

քրիստոնեությունը:

Ժամանակի խավարամիտները Կոմիտասին

ու Նարեկացուն էլ էին աղանդավոր համարում:

Սիրելիս, ես չեմ ուզում, որ դու լինես խավարի մեջ,

այլ՝ որ իմանաս ճշմարտությունը. նա, ով ընդունում

է Հորը` Աստծուն, Որդուն` Հիսուս Քրիստոսին, եւ

Սուրբ Հոգուն եւ պաշտում ու ծառայում է նրանց,

աղանդավոր չէ:

Իսկ հիմա եկեք քննենք, թե ովքեր են

աղանդավորները:

Աղանդավորները, ըստ Աստվածաշնչի եւ

ըստ բառարանների, նրանք են, ովքեր ընդունում

են դրսից եկող հավատքը, որը Աստվածաշնչից չէ:

2000 թվականի ժ.2400-ին, հայ ժողովրդի 85-

ից 90%-ը դարձավ աղանդավոր եւ ընդունեց

արտասահմանյան աստծուն, որը կոչվում է հրեշ:

Հայ ազգն 2000թ-ին հեռուստատեսությամբ,

ռադիոյով, մամուլով, տոնական սեղանների շուրջ

հռչակեց, որ հրեշի տարի է, եւ հույս ունի, որ հրեշը

իրենց լավ կյանք կտա: Եվ այն մարդը, ով

հայտարարեց հեռուստացույցով, թե այս տարի

հրեշի տարի է, դժվար թե ցանկանար, որ հրեշը իր

ներկայությունը ողջ տարվա ընթացքում

հաստատեր իր տանը: Իմ աղոթքը այսպիսին է.

«Տեր, մեր եկեղեցու ամեն անդամի եւ ամեն

մարդու բնակարանի ամեն մի անկյունում լինի Քո

ներկայությունը, եւ Քո տարին լինի ամեն մեկի

համար»: